یادمـــان باشد : وقتـــی کسی را به خودمـــان وابسته کردیم !
در برابرش مسئـــــولیم ...
در برابر اشکهــــایش ؛
شکستن غـــــرورش ،
لحظه هــــای شکستنش در تنهایــــی و لحظه های بی قــــــراریش ....
و اگـــر یادمان بـــــرود !
در جایــــی دیگر سرنوشت یادمــــان خواهــــد آورد ،
و این بـــار ما خود فرامــــوش خواهیم شد ... !!!
او هم آدم است...
اگـــر دوستت دارم هـــآیت را نشنیــده گرفت
غصه نخــور اگـــر رفت گریــــه نکن....
یک روز چشمــــهآی یکــــ نفر عـــآشقش میکند
یک روز معنی کم محلی را می فهمد یک روز شکستـن را درک میکند
آن روز می فـــهمد آه هـآیی که کشیدی
از تــهِ قلبت بوده! می فهــمد شکـــستـن یک آدم تـــاوان سنگینی دارد...
خسته ام...
از صبوری خسته ام...
از فریادهایی که در گلویم خفه ماند...
از اشک هایی که قاه قاه خنده شد...
و از حرف هایی که زنده به گور گشت در گورستان دلم...
آسان نیست در پس خنده های مصنوعی گریه های دلت را ،
در بی پناهیت در پشت هزاران دروغ پنهان کنی . . .
این روزها معنی را از زندگی حذف کرده ام ...
برایم فرق نمی کند روزهایم را چگونه قربانی کنم
این روز ها
برای من
آسمان و ریسمان نباف....!
کسی که احساست را
با چشمهای بسته باور کرد ...
با همان چشم های بسته
خود را به دار زندگی آویخت...
هر چه تو بی رحم تر شدی...
او بی رمق ترین.....!
او بی نفس ترین....!نگران نباش...
دستهایت به هیچ خونی آلوده نشده....
کشتن احساس آدمــــها قتل عمد که نیست!
فقط زخم زدنی عمیق است
که هیچوقت درد جراحتش
از خاطر و قلب و روحشان
پاک نخواهد شد ....
یک روز آمدی چون....میخواستی
بودی چون....میخواستی
رفتی چون....میخواستی
آخرش نفهمیدم من کجای خواستنت بودم....
برای دل خودم می نویسم ...
برای دلتنگی هایم برای دغدغه های خودم
برای شانه ای که تکیه گاهم نیست !
برای دلی که دلتنگم نیست ...!
برای دستی که نوازشگر زخم هایم نیست ...!
برای خودم می نویسم !
چه تو بخوانی چه نخوانی...
باز هم مینویسم از تو....برای تو....
گوش ات را تیز نکن
دلی که شکست صدا ندارد ... درد دارد ... درد ...
اگر می خواهی صدای دل ِ شکسته ام را بشنوی ...
چشمانت را باز کن
آن ها که از چشمم می ریزد صدای ِشکسته شدن ِ دلم است ...
می شنوی ؟!
